Rabarbar - adekwatności odżywcze
Rabarbar był wykorzystywany jako lekarstwo znacznie wcześniej niż jako dodatek do ciast. Znane są jego zastosowania w tradycyjnej medycynie chińskiej, które liczą sobie już kilka tysięcy lat. Jakie składniki odżywcze dostarczamy organizmowi, jedząc rabarbar?
Rabarbar jest źródłem związków aktywnych, do których zalicza się polifenole i kwasy organiczne (te ostatnie odpowiadają za jego cierpki smak). Dostarcza witamin, w szczególności witaminy K i witaminy C, a także potasu, wapnia, magnezu, żelaza czy manganu (ale uwaga - obróbka termiczna wpływa na zawartość niektórych związków).Reklama
Rabarbar jest warzywem niskokalorycznym, o wysokiej zawartości błonnika. Szklanka surowego, pokrojonego rabarbaru (ok. 120 g) to kilka ponad 25 kcal. Indeks glikemiczny i ładunek glikemiczny rabarbaru jest niski.
Sezon na rabarbar trwa zwykle od kwietnia do czerwca.
Jakie korzyści dla zdrowia daje jedzenie rabarbaru?
Jedną z zalet jedzenia rabarbaru jest pochłanianie zawartego w nim błonnika. Wspomaga on nie tylko pracę jelit i zapobiega zaparciom, ale może też być pomocny w walce z nadmiarem "złego" cholesterolu. Badania wykazały, iż regularne spożywanie rabarbaru pozwoliło obniżyć poziom "złego" cholesterolu o 10 proc.
W rabarbarze znajduje się też sporo antyoksydantów. Niektóre badania wskazują na zawartość polifenoli wyższą niż w bardzo cenionych z tego powodu liściach jarmużu. Przeciwutleniacze wiążą w sobie wolne rodniki, ograniczając prawdopodobieństwo mutacji genetycznych, a w konsekwencji powstawania nowotworów i innych chorób (przede wszystkim serca i układu krążenia).
Witamina K, obecna w rabarbarze w dużych ilościach, m.in. reguluje gospodarkę wapniową w organizmie, uczestniczy w metabolizmie tkanki kostnej. Poza tym jest niezbędna do prawidłowego przebiegu procesu krzepnięcia krwi. Wskazuje się, iż odgrywa rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego i ośrodkowego układu nerwowego.
Rabarbar zaleca się kobietom w okresie przekwitania oraz kobietom z niedoborem estrogenów, ponieważ wykazuje adekwatności estrogenowe. W małych ilościach ma działanie poprawiające trawienie, pobudzające apetyt i żółciopędne.
Dlaczego rabarbar jest kwaśny?
Za kwaśny smak rabarbaru odpowiada przede wszystkim duże stężenie kwasu szczawiowego. Niestety nie jest to najbardziej wartościowa substancja. Kwas szczawiowy w połączeniu z wapniem i potasem tworzy nierozpuszczalne w układzie pokarmowym sole zwane też szczawianami. Do innych żywieniowych źródeł szczawianów zalicza się chociażby szpinak, szczaw czy boćwinę.
Zwiększone spożycie szczawianów jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju kamieni nerkowych zbudowanych ze szczawianu wapnia. Może spowodować w organizmie niedobór wapnia, żelaza i magnezu.
Poza kwasem szczawiowym w rabarbarze znajduje się też kwas jabłkowy. Oba mogą powodować podrażnienie błony śluzowej żołądka i dawać nieprzyjemne objawy, np. powodować zgagę.
Kto nie powinien jeść rabarbaru?
Rabarbaru powinny unikać osoby, które mają problemy z nerkami. Odradza się go też osobom, które cierpią na dnę moczanową.
Ze względu na niewielką liczbę badań, a jednocześnie potwierdzone medycznie negatywne skutki działania kwasów obecnych w rabarbarze, zaleca się zrezygnowanie z jego spożywania kobietom w ciąży, osobom starszym i przewlekle chorym. Trawienie rabarbaru mocno obciąża układ pokarmowy, dlatego nie jest on dobrym wyborem po zatruciu i przy innych problemach gastrycznych.
Kiedy rabarbar może być szkodliwy?
Chociaż do zatrucia tą rośliną nie dochodzi zbyt często, trzeba pamiętać o podstawowych zasadach jego spożywania, aby niepotrzebnie nie podnosić negatywnych statystyk.
Do jedzenia nadaje się wyłącznie łodyga rabarbaru. W liściach stężenie kwasu szczawiowego pozostało wyższe, zjedzenie choćby niewielkiej ilości może prowadzić do natychmiastowej i gwałtownej reakcji organizmu. Dlatego nigdy nie wolno jeść rabarbaru na surowo.
W przypadku zatrucia rabarbarem najpierw pojawiają się wymioty, ból brzucha i biegunka. Zwykle objawy ustępują po kilku godzinach. o ile do organizmu dostały się większe ilości toksycznych substancji, może pojawić się ból gardła i przełyku (podrażnione błony śluzowe), trudności z połykaniem, a choćby krwawienie z przewodu pokarmowego. W takiej sytuacji należy natychmiast zgłosić się do lekarza.
CZYTAJ TEŻ:
