Tarlatamab skuteczniejszy niż chemioterapia w leczeniu nawrotowego SCLC

Wyniki badania DeLLphi-304 wykazały, iż terapia tarlatamabem wykazuje istotną poprawę przeżycia całkowitego oraz innych kluczowych parametrów klinicznych u pacjentów z nawrotowym drobnokomórkowym rakiem płuca po leczeniu platyną, przy jednoczesnym zachowaniu korzystnego profilu tolerancji.

Drobnokomórkowy rak płuca (SCLC) cechuje się agresywnym przebiegiem i krótkim czasem przeżycia, zwłaszcza po progresji choroby po leczeniu opartym na związkach platyny. Dotychczasowy postęp w leczeniu II linii był ograniczony – standardem pozostaje topotekan, a inne opcje mają ograniczoną skuteczność i istotne działania niepożądane.

Celem badania DeLLphi-304 była ocena skuteczności i bezpieczeństwa immunoterapii tarlatamabem w porównaniu z chemioterapią (topotekan, lurbinektedyna lub amrubicyna) u pacjentów z SCLC, u których doszło do progresji choroby w trakcie lub po leczeniu opartym na platynie.

W międzynarodowym, wieloośrodkowym, randomizowanym i otwartym badaniu fazy III DeLLphi-304, 509 pacjentów z nawrotowym SCLC po leczeniu pierwszej linii zostało losowo przydzielonych do terapii tarlatamabem (n = 254) lub standardową chemioterapią (n = 255). Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie całkowite (OS), a drugorzędowymi: przeżycie wolne od progresji (PFS), odsetek odpowiedzi obiektywnej (ORR) i jakość życia (objawy duszności i kaszlu).

Wyniki badania:

* OS: mediana OS w grupie tarlatamabu wyniosła 13,6 mies. vs 8,3 mies. w grupie chemioterapii (HR 0,60; p <0,001).

* PFS: 4,2 mies. vs 3,7 mies. (HR na korzyść tarlatamabu).

* ORR: 35 proc. vs 20 proc. (RR 1,73).

* DOR (czas trwania odpowiedzi): 6,9 mies. vs 5,5 mies.

* Jakość życia: istotna poprawa w zakresie duszności i ograniczenia kaszlu u pacjentów otrzymujących tarlatamab.

Bezpieczeństwo: Ciężkie działania niepożądane (≥G3) wystąpiły rzadziej u pacjentów otrzymujących tarlatamab (54 proc. vs 80 proc.). Zespół uwalniania cytokin miał przeważnie łagodny, przewidywalny charakter i nie wymagał intensywnych interwencji klinicznych, natomiast rzadkie przypadki neurotoksyczności o niskim stopniu nasilenia skutecznie leczono glikokortykosteroidami.

Terapia tarlatamabem wykazała istotną poprawę przeżycia całkowitego oraz innych kluczowych parametrów klinicznych u pacjentów z nawrotowym drobnokomórkowym rakiem płuca po leczeniu platyną, przy jednoczesnym zachowaniu korzystnego profilu tolerancji. Wyniki badania DeLLphi-304 stanowią istotny postęp w leczeniu SCLC i uzasadniają kontynuację badań nad tarlatamabem w wcześniejszych liniach terapii, co jest w tej chwili przedmiotem analiz w badaniach DeLLphi-305, -306 i -312.