Władze Terytoriów Północno-Zachodnich Kanady – obszarów leżących w środkowej części północnych terenów kraju – dopuściły możliwość samodzielnego wykonywania zawodu przez higienistki stomatologiczne. Zmiana ma zwiększyć dostęp do profilaktyki chorób jamy ustnej w tym słabo rozwiniętym regionie.
Terytoria Północno-Zachodnie (Northwest Territories) to obszar Kanady leżący w środkowej części północnego terenu kraju. Graniczy z terytoriami Jukon na zachodzie i Nunavut na wschodzie oraz z prowincjami: Kolumbia Brytyjska, Alberta i Saskatchewan. Północną granicą terytorium są wybrzeża Morza Arktycznego.
Terytoria Północno-Zachodnie są słabo zurbanizowane. Jedynym większym miastem jest Yellowknife, liczące około 19 tys. mieszkańców. Reszta populacji mieszka w małych osadach i społecznościach rdzennych, pracując głównie w górnictwie i przetwórstwie minerałów (m.in. diamentów oraz złota).
Nowe regulacje, większa niezależność
Ze względu na niski poziom urbanizacji, Terytoria Północno-Zachodnie są jednocześnie obszarem o mocno ograniczonym dostępie do opieki stomatologicznej. Ma się to zmienić za sprawą nowych regulacji, które weszły w życie w poniedziałek 1 grudnia. Od tego dnia zarejestrowane higienistki stomatologiczne mogą tam pracować w pełni samodzielnie, bez nadzoru lekarza dentysty. Ich uprawnienia obejmują m.in. wykonywanie fluoryzacji, higienizacji jamy ustnej, zabiegów profilaktycznych oraz niektórych zabiegów hamujących rozwój zmian próchnicowych na wczesnym etapie.
Projekt ustawy w tej sprawie w 2023 r. złożyła Caitlin Cleveland – członkini Zgromadzenia Legislacyjnego Terytoriów Północno-Zachodnich. Był to jeden z elementów walki z ograniczonym dostępem do opieki stomatologicznej w regionie. Nowe przepisy dostosowują ten region Kanady do praktyk obowiązujących już we wszystkich prowincjach kraju, gdzie zarejestrowane higienistki posiadające odpowiednią licencję mogą pracować samodzielnie i prowadzić własne gabinety.
Samodzielność to szansa, ale i ryzyko
Choć ustawa otwiera higienistkom stomatologicznym drogę do większej niezależności, nie ma pewności, iż realnie poprawi dostęp do profilaktyki stomatologicznej. Wszystko zależy od tego, czy higienistki będą zainteresowane taką formą pracy – dającą większą niezależność, ale wymagającą zarazem działań marketingowych oraz wiedzy z zakresu finansów.
Przykłady z innych części Kanady pokazują, iż prowadzenie własnej działalności może być skuteczne, ale bywa trudne. Collette Murray – higienistka z Calgary z 13-letnim doświadczeniem w samodzielnej pracy – podkreśla, iż kluczem jest dobra organizacja i kooperacja lokalna. – Największym wyzwaniem nie jest założenie praktyki, ale zdobycie pacjentów. Trzeba działać strategicznie – mówi.
Inaczej sytuację ocenia Meg Kreutziger, prowadząca praktykę w Grande Prairie. Jej zdaniem logistyka związana z dojazdami do odległych społeczności Northwest Territories może znacząco podnosić koszty usług – czasem powyżej poziomu refundacji rządowych programów. – Nigdy nikt nie był w stanie pokryć kosztów wielogodzinnej podróży – podkreśla.
Eksperci zgodnie zauważają, iż bez wsparcia ze strony władz terytorialnych lub federalnych rozwój niezależnych praktyk może być ograniczony. Rządowe kontrakty na regularne wizyty higienistek w małych społecznościach mogłyby znacznie zmniejszyć ryzyko finansowe takiej działalności.
– Musimy pamiętać, iż opieka stomatologiczna to część opieki zdrowotnej. Gdy przestajemy traktować te obszary oddzielnie, zyskują pacjenci i całe społeczności – podkreśla Murray.
O tym, jak wygląda rola higienistek stomatologicznych w USA oraz we Włoszech, jakie mają zadania i uprawnienia, rozmawiamy z przedstawicielkami tego zawodu z tych krajów. Poprosiliśmy też nasze rozmówczynie o kilka słów skierowanych do polskich koleżanek i kolegów „po fachu”.
Źródło: https://www.cbc.ca/
