Indie: Nadpodaż dentystów, wypalenie zawodowe i nierówności płci

Zdjęcie: Indie: Nadpodaż dentystów, wypalenie zawodowe i nierówności płci

Stomatologia w najludniejszym w tej chwili państwie świata rozwija się dynamicznie – w takim tempie, iż liczba lekarzy przewyższa potrzeby tamtejszego rynku. To jednak nie jedyny problem, z jakim walczy branża na subkontynencie indyjskim. Nadpodaż dentystów utrudnia prowadzenie praktyki, co przekłada się na kompromisy w pracy, które skutkują obniżeniem cen usług, a niekiedy także jakości oferowanego leczenia. Dodatkowo sektor boryka się z nierównomiernym rozmieszczeniem specjalistów i trudnościami w zatrudnieniu młodych lekarzy.

Indyjski sektor stomatologiczny rozwinął się gwałtownie po uzyskaniu przez kraj niepodległości w 1947 r. – z zaledwie 3 uczelni stomatologicznych do 329 instytucji oferujących około 28 tys. miejsc na studiach rocznie, z czego ponad 80% przypada na uczelnie prywatne.

Nadpodaż dentystów i jej konsekwencje

Chociaż Ustawa o Krajowej Komisji Stomatologicznej z 2023 r. miała usprawnić nadzór nad zawodem i edukacją, nowa Komisja wciąż nie została powołana. Brak instytucjonalnej ciągłości powoduje niepewność co do przyszłości regulacji, standardów nauczania oraz procedury uzyskiwania prawa wykonywania zawodu.

Tymczasem liczba dentystów w Indiach przekroczyła już 376 tys., co daje wskaźnik jednego lekarza na 3846 osób – dwukrotnie wyższy niż rekomenduje WHO dla państw rozwijających się, co jednoznacznie wskazuje na nadpodaż specjalistów w skali kraju.

W nadchodzącej dekadzie przewiduje się dalszy wzrost liczby dentystów, co może pogłębić problem bezrobocia wśród młodych lekarzy i zwiększyć presję finansową na prowadzenie praktyki. Coraz trudniej jest osiągnąć stabilność ekonomiczną bez znacznych inwestycji, a rosnąca konkurencja sprzyja obniżaniu cen kosztem jakości. Niepokojącym zjawiskiem staje się stosowanie tańszych materiałów lub zalecanie zbędnych procedur, co obniża zaufanie pacjentów i dodatkowo pogarsza sytuację rynkową.

Nierówny dostęp pacjentów do leczenia i niezadowolenie w środowisku dentystów

Chociaż liczba dentystów wciąż rośnie, ich geograficzne rozmieszczenie pozostaje bardzo nierównomierne. Miasta, zwłaszcza te najzamożniejsze, jak Bengaluru, Hajdarabad, Mumbaj i Delhi są przepełnione gabinetami, podczas gdy obszary wiejskie – zamieszkiwane przez znaczną część populacji – wciąż cierpią na brak podstawowej opieki stomatologicznej. Problem ten wynika m.in. z trudności finansowych i logistycznych związanych z prowadzeniem praktyki w regionach słabiej rozwiniętych, co dodatkowo pogłębia istniejące różnice zdrowotne.

Narastające zmęczenie, niskie płace i ograniczone możliwości awansu przyczyniają się do wypalenia zawodowego wśród praktykujących dentystów. Jakość edukacji obniża się, a studenci coraz częściej uczą się w środowisku pozbawionym stabilności i odpowiedniego wsparcia ze strony mentorów. Długofalowo osłabia to przygotowanie do pracy przyszłych dentystów i może skutkować dalszym spadkiem jakości usług medycznych.

Nierówności ze względu na płeć w zawodzie dentysty

Mimo iż kobiety stanowią większość studentów stomatologii (około 75%) oraz znaczną część zarejestrowanych lekarzy, przez cały czas napotykają istotne bariery strukturalne. Rzadziej prowadzą własne kliniki, mają utrudniony dostęp do specjalizacji i zarabiają średnio o 37% mniej niż mężczyźni na tych samych stanowiskach.

Badania potwierdzają również głęboko zakorzenione stereotypy – kobiety rezygnują z pewnych ścieżek kariery w zawodzie dentysty z powodu braku wsparcia, większych obowiązków domowych oraz niechęci środowiska wobec kobiet na stanowiskach kierowniczych. Czynniki te sprawiają, iż potencjał profesjonalny kobiet-stomatologów pozostaje niewykorzystany, a system traci znaczącą część wykwalifikowanej siły roboczej.

Źródło: https://www.orfonline.org/