Określenie skali i charakteru długofalowych konsekwencji dotyczących infekcji COVID-19 jest najważniejsze dla globalnego zdrowia publicznego. W badaniu przeprowadzonym w Pekinie analizowało utrzymywanie się objawów rok po zakażeniu wariantem omikron oraz różnice w długoterminowych skutkach zdrowotnych.
W analizie, zrealizowanej między grudniem 2023 a marcem 2024 roku, wzięło udział 12 789 osób. Badani przebyli zakażenie omikronem od grudnia 2022 do stycznia 2023 roku. Oceniano siłę mięśniową, wydolność fizyczną, jakość życia związaną ze zdrowiem (HRQoL), zdrowie psychiczne, status zawodowy oraz wyniki badań laboratoryjnych i obrazowych.
Wśród uczestników badania (mediana wieku 48,4 lat, 61,1% kobiet) 7,8% doświadczyło long COVID, a u 5,1% objawy utrzymywały się ponad rok. Najczęściej zgłaszano przewlekłe zmęczenie (60,1%) oraz pogorszenie samopoczucia po wysiłku (36,9%). Problemy z koncentracją (tzw. brain fog) okazały się najbardziej uporczywe, ustępując jedynie u 4,2% pacjentów w ciągu roku. Ryzyko long COVID rosło wraz z liczbą reinfekcji (OR dla 1 reinfekcji: 2,592; dla 2 lub więcej: 6,171; p<0,001). Osoby doświadczające długotrwałych objawów wykazywały istotnie niższą siłę mięśniową, gorszą wydolność fizyczną i obniżoną jakość życia. W tej grupie obserwowano również wyższy odsetek nieprawidłowych wyników badań czynnościowych (FEV1<80%: 13% vs. 2%; DLco<80%: 32,7% vs. 19,9%) oraz nieprawidłowości w radiologicznym obrazie płuc (23,5% vs. 13,6%).
Znaczne obciążenie zdrowotne związane z utrzymującymi się konsekwencjami po zakażeniu omikronem wymagają dalszego monitorowania. Konieczne jest kontynuowanie badań w celu lepszego poznania mechanizmów i długofalowych skutków.
